Rozdział 3

Następnego dnia Hermiona miała paskudny humor. Dziś Snape będzie oddawał sprawdzone eseje. Bała się, że przez wczorajszy wieczór da jej najniższą ocenę.

     Młoda Gryfonka zjadła tosty i poszła z esejem na opiekę nad magicznymi stworzeniami. Stanęła obok Rona i Harry'ego. Po chwili doszli Puchoni.

- Cześć wam, dzieciaki - przywitał ich Hagrid. - Dziś zrobimy se...

- Profesorze - przerwała mu Granger - a co z esejami?

- A, cholibka... zapomniałem. Oddajcie je pod koniec lekcji.

 Hagrid zaczął tłumaczyć dzisiejszą lekcję, ale Miona nie słuchała go. Była myślami przy rodzicach. Ciekawiło ją, co u nich słychać. Stęskniła się za nimi. I to bardzo.

     Po lekcji z Hagridem Harry, Ron i Hermiona poszli do Wielkiej Sali na obiad.

- Hej, Ginny! - przywitali ją ciepło. Hermiona usiadła obok młodej Weasley, natomiast Potter i rudowłosy naprzeciwko nich.

    Przez cały pobyt na obiedzie nie rozmawiali. Miona była zamyślona, Harry i Ron kłócili się o coś, a Ginny rozmawiała z Luną na temat gnębiwtrysków.

   Po obiedzie zeszli do lochów na eliksiry. Gdy zadzwonił dzwonek, Snape wpuścił ich do środka. Poczekał aż usiądą i sam zasiadł za biurkiem. Patrzył na uczniów z lekką wyższością. "I co mi przyszło? Nauczać tych debili i mało inteligentnych ludzi. Salazarze... Już Voldemort jest bystrzejszy od nich" - pomyślał. Spojrzał na Rona i skrzywił się odruchowo. Widać biedaczek wypił Eliksir Błogiego Snu. Rudy spał na ławce, a z ust wypływała mu ślina. "Obrzydliwe" - i znów się skrzywił. Przyjaciele po cichu, by Mistrz Eliksirów nie odebrał im punktów, próbowali go obudzić... lecz na nic.

   Snape wziął sprawdzone eseje. Na końcu był ten Granger. Wstał i przeszedł się po klasie.

- Potter, ty to masz tupet - mruknął. - Wszystko spisane z podręcznika - podał mu pracę. – Malfoy, Wybitny. Idealna praca. - Draco odebrał pergamin i uśmiechnął się triumfalnie. Severus obszedł klasę i doszedł do Wiem-To-Wszystko-Granger. Spojrzał na jej esej.

- Za Weasley'a, który wypił eliksir, odejmuję wam 20 punktów. Ach, a to twój esej. Żałosny.

- Profesorze! Za co napisał pan "porażka"? - zapytała Miona.

- Czy ja ci się pozwoliłem odezwać? Był źle napisany. Koniec! - wrócił przed biurko. - Dziś Eliksir Śmierci. Strona 602. Do roboty. - Usiadł za biurkiem.

     Klasa robiła eliksir w ciszy. Tylko Malfoy gadał, na co Snape nie zwracał uwagi. Po chwili usłyszał, jak Hermiona tłumaczy coś Harry’emu.

- Odejmuję Gryfonom 10 punktów! Potter sam zrobi eliksir, Granger! - krzyknął z jadem w głosie.

- Ale za co?! - wymknęło jej się.

- Szacunek! Jestem nauczycielem, jeśli miałabyś jakieś wątpliwości! Kolejne 5 punktów!

    Hermiona odsunęła się od Harry'ego i warzyła dalej eliksir w spokoju. "Co za dupek. Malfoy miał gorszy esej" - myślała. Zerknęła na profesora. Jego ciemne i zimne oczy przeskakiwały z jednego ucznia na drugiego. Można by pomyśleć, iż czyta im w myślach. Jego wzrok zatrzymał się na Hermionie. "Co za dupek" - pomyślała. Severus uśmiechnął się szatańsko.

- Granger, szlaban.

- Za co, profesorze?

- Za "Co za dupek".

   Hermiona rzuciła mu mordercze spojrzenie, ale nic nie powiedziała. Nie mogła zrozumieć, jakim prawem czytał w jej myślach!

- 18. U mnie - dodał cicho.

    Miona przez resztę lekcji nie myślała o nim i o jego zachowaniu. Skupiła się całkowicie na lekcji. Gdy lekcje ze Snape’m dobiegły końca, zerwała się i pierwsza wyszła z klasy. Zamknęła się w pokoju i  na resztę lekcji nie poszła. Mistrz Eliksirów tak jej popsuł humor... Nie dość, że od rana miała paskudny, to jeszcze ten esej i szlaban.

     Kiedy wybiła 18, zapukała do jego gabinetu. Gdy usłyszała oschłe "wejść", wkroczyła do środka i zamknęła drzwi. Stanęła przed jego biurkiem.

- Jestem - oznajmiła.

- Jeszcze nie oślepłem - podał jej szczoteczkę do zębów, wiadro z wodą i szmatkę. - Wyczyścisz tym kotły.

Z pokorą wzięła te rzeczy i zabrała się do pracy. Snape obserwował ją uważnie, każdy jej ruch. Miała coś w sobie, co przyciągało uwagę.

     Gdy skończyła, była cała brudna i poczochrana. Severus kazał jej iść za sobą. Doszli do jego komnat. Hermiona musiała przyznać, że facet miał klasę. Salon był duży, paliło się w kominku, a naprzeciwko stał szklany stolik, dwa skórzane fotele i kanapa. Po prawej stronie był barek z alkoholem. Snape usiadł w fotelu. Już po chwili trzymał w ręku czyste ubrania Gryfonki.

- Idź prosto i na lewo. Umyj się. Nie chcę, by mówili, że byłaś przy wybuchu bomby... Miałaś tylko szlaban.

Miona podziękowała za ciuchy i zamknęła się w łazience. Była duża. Na środku w podłodze umieszczono ogromną i głęboką wannę, która wyglądała jak basen. Niedaleko drzwi były dwie umywalki, a za nimi ogromne, sięgające podłogi lustro. W rogu stał prysznic. Hermiona rozebrała się do naga. Obserwowała się w lustrze. "Merlinie... nie dziwię się, że nikt mnie nie chce" - pomyślała i weszła pod prysznic. Gorący strumień wody zmywał z niej obrzydliwy brud. Nagle zobaczyła szampon. Był o zapachu lilii.

- Czyli jednak Snape używa szamponu - zażartowała.

     Zmoczyła włosy i zmydliła je. Pół godziny później wyszła z łazienki umyta, ubrana i pachnąca. Stanęła przed nauczycielem, trochę skrępowana. Severus zmierzył ją wzrokiem.

- Idź już - rzekł i zniknął w sypialni.

***

Hej Wam! Kocham Was za 8 obserwatorów i za tyle komentarzy! Dziękuję! ;*

Myślę, że rozdział długi. Pisałam go od 8 rano! :o Sama jestem w szoku. Obiecałam, że wstawię go później jednakże jutro szkoła :( I może 4 wstawię dopiero za tydzień bądź dwa! 

Nie płaczcie! Hehe... wenę mam więc będę pisała... a jak dostanę się na kompa to przepiszę i opublikuję. 

Piszcie co myślicie o tym :3 Wybaczcie błędy! Czytałam kilka razy ale nie wyłapie na 100% wszystkich! :) 

Hehe... Sevcio :D

Pozdrawiam,

Irisa Malfoy