Rozdział 17

Hej! Wróciłam! Dodałabym w niedzielę, ale cały dzień przespałam no i nie mam na nic siły! :( Jestem chora i wiecie. Ale wena mnie naszła i zaraz zacznę 23 rozdział pisać ;) Trzymajcie kciuki! Nie wiem kiedy 18 rozdział bo... nie chce mi się nic robić! Nawet na bloggera wchodzić!
Macie jakieś pytania? Propozycje? To piszcie na gg: 44410428

Dedykuję go Cyzi14. Chcę ją bardzo przeprosić za to co jej zrobiłam. Bardzo tego żałuję. Teraz wiem co straciłam... a raczej co i kogo :3

Miłego czytania.

***



Przez następne dni Severus był jakiś markotny i dużo pił. Hermiona nie odzywała się do niego. Zranił ją i nie chciała o tym myśleć. Patrzyła na niego z odrazą, a gdy odwiedzała ich Narcyza to albo czytała, albo siedziała w pokoju. Snape natomiast żył tak, jakby tego pocałunku nie było. Może trochę dziwiło go zachowanie Miony, w końcu nie wiedział, o co chodzi. Nic jej nie zrobił.
Kiedy nadszedł koniec lipca, Mistrz nie wytrzymał. Wieczorem wszedł do jej pokoju i usiadł na łóżku. Czekał aż wyjdzie z łazienki.

Hermiona brała prysznic. Owinęła się szlafrokiem i wróciła do pokoju. Kiedy usiadła na łóżku i poczuła JEGO zapach, szybko się poderwała.
- Co ty tu robisz? Niech pan wyjdzie! Chce się ubrać! – powiedziała, a raczej krzyknęłaa z odrobiną żalu, smutku i bólu w głosie.
- Najpierw powiedz mi, co ci zrobiłem, że mnie unikasz od dwóch tygodni?! Bo ja nie wiem! Oświeć mnie! Proszę. - Położył się na jej łóżku.
- Ja... Nie chcesz wiedzieć. Nieważne. - Poderwał się. Złapał ją za nadgarstki.
- Ważne.
- Nie powiem! Zostaw mnie! - wyrywała się. On położył ją na łóżku. I zaczął błądzić dłońmi po jej plecach. Ona splunęła mu w twarz. - Pedofil! - krzyknęła i skuliła się w kącie. Płakała.
Severus otarł twarz rękawem. Spojrzał na nią morderczym wzrokiem.
- Jak się pytam o co ci chodzi, to się, kurwa, odpowiada! Zapłacisz mi za to, co teraz zrobiłaś! – „Oczywiście, że nie zapłacisz... Dopiero po ślubie, kotku” - poprawił się w myślach.
- W twoich pieprzonych snach! Nie moja wina, że jesteś zasranym zboczeńcem! Pedofil i tyle! - Sama nie wiedziała czemu tak go wyzywa. Nie chciała tego, ale ta sytuacja i emocje brały górę. - Nie zrobię tego z tobą już nigdy! Nawet gdybym miała umrzeć, a seks z tobą miałby mnie uratować! NIGDY! Chyba, że w twoich EROTYCZNYCH snach! Ale zawsze możesz pomarzyć!
Severusa zabolały jej słowa. Nie był pedofilem ani nie chciał seksu. Chciał prawdy. Zmarszczył brwi i podszedł do niej. Dotknął jej ramienia,
- NIE DOTYKAJ MNIE! - warknęła. Gwałtownie cofnął rękę. Ona wstała i skuliła się na łóżku. - Wyjdź. Proszę, wyjdź. Chcę być sama!
Snape był bezsilny. Spojrzał na nią po raz ostatni i wyszedł.
Hermiona czuła się wykorzystana, czuła ból... Nie chciała mu mówić. Nie chciała, by wiedział, że podglądała go z Narcyza Malfoy. Jest dorosłym człowiekiem, więc może całować kogo chce. Ale dziwiło ją jedno, że jeszcze nie zauważył tego, co ona do niego czuje. Może to była miłość, a może tylko sympatia. Nie wiedziała jeszcze.


Mistrz Eliksirów sięgnął po kolejną butelkę Ognistej. Chciał zatopić smutki i ból. Bolało go to, że nie chce mu nic powiedzieć i jej słowa. Przecież chciał dobrze! Martwi się o nią. Gdyby tylko wiedziała, że coś czuje do niej! Ale ona jest ślepa. Woli Pottera z którym pisze. „Co jeszcze mam zrobić, by zauważyła, że zależy mi na niej?! Na Merlina! Ale ta dziewucha jest trudna! Czemu nie może być normalna? Czy pod jej szopą kryje się choć cień takiego czegoś jak mózg? Bo ja wątpię” - myślał rozpaczliwie. Sięgnął po kolejną butelkę, wypił wszystko.
- Cholera - mruknął. Nie było już whiskey. Chwiejącym się krokiem doszedł do barku. Pusto. Jedyny zapas alkoholu był u Hermiony, w jej barku, ale czy go wpuści? Przecież nie był trzeźwy. Chwiejnym krokiem ruszył ku schodom. Od razu się wywrócił. Widział podwójnie. Mało tego TO się kręciło. Po 15 minutach jakimś cudem wdrapał się na piętro. Podszedł do drzwi Hermiony. „Od kiedy ma dwie pary drzwi?” Zapukał. Jednak nikt nie otworzył. Okazało się, że to była ściana. Zapukał w drugie. Szybko się otworzyły.
- Emiona? Mas mól zapas wód... - miał czkawkę i niewyraźnie mówił. - …ki?
- Godryku! Jesteś pijany! Nie dam ci, idź stąd! Idź!
-  Emiona, posluchaj mie! Jetem woim panem! I rozkazuje! Komu rozkazuje? A! Tobie, żbyś mnie wuściła!
- Wybacz, profesorze, nic nie zrozumiałam. Porozmawiamy jak będzie pan trzeźwy.
- Emiona! Ja nie skońcylem! Wlacaj tu! – krzyknął, gdy zamknęła drzwi. Jednak nie wróciła. Usiadł pod drzwiami i zaczął śpiewać na cały dom piosenki, które mu nie wychodziły, bo tak fałszował, że Hermiona uciekła oknem. Kiedy była w ogrodzie i upewniła się że Severusa nigdzie nie ma, teleportowała się do Nory. Wiedziała, że ryzykuje, a on przez naznaczenie ją odnajdzie, ale w tej chwili miała to gdzieś! Chciała być z dala od tego gnojka. Zapukała do drzwi państwa Weasley.
- Hermiona? - Mocno przytuliła ją Molly. - A gdzie Snape?
- On, eee... siedzi pod moimi drzwiami pijany, wyje na całe gardło i fałszuje.
- Hermiona? – Ze schodów zbiegła Ginny. Zaraz po niej Harry. Hermiona podbiegła do nich i przytuliła mocno Pottera. Ten pocałował ją w policzek. - Jak ty tu…? - zaczęła ruda.
- Och, Snape siedzi pijany i fałszuje. Skorzystałam z okazji i zwiałam. A poza tym... ech, nie wiem czy powiedzieć. Chodźcie na spacer.
Kiedy chodzili nad strumykiem. Hermiona wzięła głęboki wdech.
- Tydzień po wakacjach byłam z nim w łóżku, taka kara... Ale spodobała mi się. Był inny. Delikatny i w ogóle. Później zachorowałam. Był opiekuńczy. Wiele nocy przeze mnie nie przespał. Mył mnie, karmił… - Hermiona wolała nie mówić o wizycie w Malfoy Manor.
- On?  Nie wierzę! - powiedział Harry i usiadł na kamieniu. - Ty z nim? Fuj!
Ginny uśmiechnęła się do Miony, wiedziała, co się stało. Poznawała te maślane oczka.
- Tak, posłuchaj. Zakochałam się chyba w nim. Dał mi wolną rękę. Było świetnie na pikniku. Dla mnie umył włosy i inaczej się ubrał. - Nagle pojawiła się scena przed jej oczami. On i Narcyza. - Ale raczej nie dla mnie... Dla Narcyzy. Zaraz dojdę do tego. Wrócił po zakupach z nią. Wieczorem schowałam się, a on dał się jej pocałować. Wiecie jak to zabolało? A teraz dobierał się do mnie, wyzwałam go od pedofilii, choć nie chciałam i splunęłam mu na twarz. Poszedł się upić, a wrócił pijany. Chciał wódki, lecz nie dałam mu jej. Usiadł pod drzwiami i śpiewał na cały głos, fałszował. Uciekłam, ale wiem, że mnie znajdzie jak będzie trzeźwy!
- Niby jak? - zapytała Ginny.
- Naznaczenie, nie zapominaj.
Po prywatnej rozmowie trójka przyjaciół wróciła do Nory. Molly akurat podawała kolację. Miona zauważyła, że Rona, Billa, pana Artura i Charliego nie ma.
- Gdzie reszta? - szepnęła do Ginny,
- W Ministerstwie. Siadaj, smacznego.
- Smacznego.

Notka od Bety:
Błędy w pijaczym monologu Snape’a są specjalnie, w końcu sepleni ;)

***

Beta wyjaśniła więc ja nie powiem już nic. Myślę, że mogę liczyć na szczere komentarze :D
Pozdrawiam (dziś bez zdjęcia bo... jestem na laptopie taty a tam nic nie ma :( )