Rozdział 9

   Dni Severusowi mijały bardzo przyjemnie. Nie musiał sprzątać, robiła to za niego Granger. Snape musiał przyznać, że robiła to bardzo dobrze. Był z niej zadowolony. Już nie czuł współczucia i żalu. Przez to naznaczenie pragnął, by wszystko robiła. Brzydził się nią. Chciał ją poniżyć na czyichś oczach.

  Długo czekać nie musiał, bowiem tydzień po rozpoczęciu się wakacji przyszedł Malfoy Junior z pieniędzmi. Severus kazał mu się rozgościć i oznajmił mu, że Granger jest jako służąca, więc spełni jego każdą zachciankę.

Draco czekał aż Snape zrobi coś do jedzenia. Rozglądał się po mieszkaniu, w którym było pełno książek. Nudziło mu się, więc postanowił zabawić się z niewolnicą Snape’a.

- Szlamo! - zawołał. Hermiona na to słowo wzdrygnęła się. Posłusznie stanęła przed Draconem. W jego oczach widziała obrzydzenie i nienawiść. Malfoy zdjął buty. - Wymasuj mi stopy - rozkazał. Granger wytrzeszczyła oczy. Grzecznie i z pokorą uklęknęła przed stopami blondyna. Zdjęła mu skarpetki i zaczęła masować jego, jak dla niej ohydne, stopy. Po chwili wszedł Snape. Uśmiechnął się kpiąco do Granger. Hermiona nawet nie spojrzała na swojego pana.

- Draconie, masz pieniądze? - zapytał ozięble.

- Mam. Ale czy to pewne, że jutro wychodzi? - zapytał z nutką podejrzenia.

- Malfoy, nie, wiesz... mówię tak, bo nie mam kasy do cyrku! Ależ wychodzi! Cyrk mogę mieć za darmo... właściwie to już mam - wskazał na Granger. To ją zabolało. Oczy jej się zaszkliły, chciało jej się płakać.

- Panie... - zaczęła niepewnie. - Co ja ci zrobiłam, że mnie tak upokarzasz i traktujesz? Nie moja wina, że muszę tu mieszkać! Najchętniej wyniosłabym się stąd jak najszybciej! - wstała i otarła łzy, które bez jej pozwolenia wypłynęły spod powiek.

- Czy ja ci się pozwoliłem odezwać, Granger? - warknął.

- Nie, panie, ale ja też mam swoje zdanie! Nie rozumiesz?! Nie chcę tu gnić jak jakiś skrzat domowy! Nie jestem nim! Zrozum! Mam też uczucia i swoją godność! Jestem człowiekiem... Natomiast ty POTWOREM!!! - krzyknęła i zaczęła płakać. W Severusie kipiała złość.

- WYJAZD NA GÓRĘ! MASZ KARĘ! O 20 U MNIE W SYPIALNI! JA CIĘ NAUCZĘ POKORY, SZACUNKU, CIERPLIWOŚCI I, CO NAJWAŻNIEJSZE... - ściszył odrobinę głos – gdzie jest twoje miejsce w moim domu! A teraz na górę! I nie becz, głupia babo!

Hermiona rzuciła mu mordercze spojrzenie. Czuła jak ogarnia ją strach. Bała się wieczora. Jej pan był wściekły... Obawiała się go, był zdolny do wszystkiego. Z bólem na twarzy odwróciła się i zamknęła w swoim malutkim pokoiku.

   Severus śmiał się i żartował z Draconem. Pili Ognistą i jedli ciasteczka. Malfoy w pewnym momencie podsunął mu kopertę z zapłatą za ojca.

- Odliczone co do grosza? – zapytał, zaglądając do środka.

- Tak. - Wstał i ubrał marynarkę. - Zimno tu.

- Wiem, dlatego w sypialni grzeję. Wszędzie jest zimno. Nawet u Hermiony. - Na to imię Draco lekko się skrzywił. - Tylko u mnie przyjemnie. Oszczędzam.

- Mhm... No, wybacz, ale jest już 16, a ja muszę jeszcze coś załatwić...

- Draco... Zapomniałem ci coś jeszcze powiedzieć. On wyjdzie dziś. Dostali nową dostawę i chcą się go pozbyć. Idź po niego.

   Draco uśmiechnął się i zniknął. Pojawił się w Ministerstwie Magii. Narcyzy nie było. Zapewne przesiadywała u Belli. Załatwił to co miał i wrócił do domu.

   Młody Ślizgon rozłożył się wygodnie w fotelu i nalał sobie Ognistej. Po chwili przybył wychudzony i brudny Lucjusz Malfoy.

- Witaj, ojcze. - Wstał i przytulił ojca. - Mam dla ciebie nowinę.

- Witaj, synu. Zamieniam się w słuch.

   Draco opowiedział mu, co musiał robić dla Severusa, by ten mógł wyjść na wolność. Lucjusz z każdym słowem robił się coraz bardziej zły. W końcu nie wytrzymał.

- JAK ON MÓGŁ? MOJEGO SYNA? JA MU ZARAZ DAM! JA GO NAUCZĘ, KTO TU RZĄDZI! Draco... Zajmę się nim jutro. Z samego rana złożę mu wizytę. Ty zostaniesz z matką. Jasne? Będzie cię jeszcze błagał o wybaczenie i zwróci nam pieniądze!

- Ojcze, to tylko 1000 galeonów. A co do odwiedzin, obawiam się, że rano będzie jeszcze spał w łóżku razem z Granger po gorącej nocy - zaśmiał się.

- Dobrze, wywalę go z niego. Wybacz, idę się umyć – powiedział i zniknął na schodach.

   Wybiła 20. Severus leżał w swoim łóżku. Po chwili zapukała Hermiona i weszła. Miała na sobie czerwoną, króciutką koszulkę nocną. Materiał był przezroczysty.

Severus nie mógł oderwać od niej wzroku. Była taka ładna i podniecająca. Podszedł do niej i zdjął jej koszulkę. Stała przed nim naga. Zaczął całować jej szyję, później ramiona. Hermiona stała sztywna, sparaliżowana. Nie wiedziała, co robić.

- Rozluźnij się - wyszeptał i zaczął pieścić językiem jej piersi. Miona mimowolnie westchnęła. Nie chciała tego, ale... czy miała inny wybór? Z drugiej strony, jeśli miał być tak delikatny dla niej, to mógłby być taki cały czas. Delikatnie przygryzł jej sutek. Zadrżała z przyjemności. Mistrz Eliksirów zrobił to samo z lewą piersią. Pchnął ją na łóżko. Zaczął całować jej wnętrze ud i brzuch. Delikatnie dotknął palcem jej łona. „O, Granger, podniecasz się. Jak miło” - pomyślał. Hermiona rozchyliła wargi. Severus wykorzystał to i pocałował ją. Granger zaskoczyła samą siebie, kiedy oddała pocałunek. Jej serce przyspieszyło, oddech stał się nieregularny. Nie wiedziała, co się dzieje. Nagle zaczęła pragnąć tego mężczyzny w sobie... pragnęła jego dotyku, ciepła. Jakby ten jeden i wyjątkowy pocałunek zmienił wszystko. Severus też nie był obojętny. Zdjął swoją koszulę oraz resztę ubrań i stanął przed nią. Dziewczyna zarumieniła się lekko. Jej wzrok ciągle błądził po jego ciele. Pomimo tego, że nie był aż tak przystojny, to miał coś w sobie, co kusiło i przyciągało. Snape rozchylił jej nogi. Nie opierała się. Zaczął ją pieścić. Lizać i wkładać palce.

- Proszę, Severusie, wejdź we mnie – wyszeptała ostatnim tchem. 

Severus zrobił to powoli i delikatnie. Nie chciał sprawiać jej bólu. Była taka mała... krucha... Poruszał się w niej energicznie, ale tak, by nie sprawić jej bólu.

   Hermiona była zdziwiona, że przebicie błony dziewiczej aż tak nie bolało. Nie płakała z bólu ani nie zaciskała powiek. Mistrz robił to tak delikatnie, że była zaskoczona. Nad ranem zasnęła w objęciach mężczyzny, który jeszcze niedawno był w niej. Całował ją, a ona jego.

  Następnego dnia obudził Severusa krzyk bólu i błaganie o litość Hermiony. Otworzył oczy i ujrzał...

***

Hej, hej! Tak, to już 9 rozdział! Ależ to szybko leci! Uff... mam nadzieję, że Wam się podoba! 

Dziękuję mojej becie za szybkie sprawdzenie! :) 

Oto rodzinka w MM :) Ależ oni piękni :p ! :) 

Pozdrawiam

Irisa Malfoy